Vanmorgen was er weer een heel gezellig quiltcafe met als thema "Dresden Plate". Wil had een kleine introductie voorbereid aan de hand van een Amerikaanse quilt uit 1785 van Anna Tuels, door haar moeder gemaakt als cadeau voor haar huwelijk.



Daarna nog een "Dresden Plate" quilt, maar nu uit de jaren dertig van de vorige eeuw, gemaakt door Clara McNight Hull. Hieronder staat een foto van de quilt.

Vandaag is een feestelijke dag. Onze Roos wordt 8 jaar. Het lijkt zo kort geleden dat ze een baby was. Nu vraagt ze al een krultang op haar verjaardag. Wat kijkt ze trots op de foto met haar nieuwe krullen. In overleg met Marielle, haar moeder, hebben we cadeautjes van haar lijstje uitgezocht.


Haar zusje Merel is nog maar 5 jaar en krijgt ook een pakje.
De meisjes moeten vandaag nog naar school, maar we hebben beloofd ze uit school op te halen.
Jan en Jaap (onze labradors) hebben we thuis gelaten, omdat ze het veel te leuk vinden achter de kinderen aan te rennen en een kinderverjaardag is al druk genoeg.

In september hebben we weer een gedeelte van ons huis verbouwd. Deze keer lieten we muren plaatsen om een grote lange ruimte op te delen. We hebben lang gezocht naar mooie schuifdeuren uit de tijd dat het pand werd gebouwd (1909), maar alles wat we vonden waren deuren die meer pasten in een huis uit circa 1880. Uiteindelijk hebben we nieuwe paneeldeuren besteld, die goed overeenkomen met de andere deuren in het ons huis. De muren zijn gestuct en drogen langzaam; dat geeft ons de tijd om over de kleur op de muren na te denken.

Eind vorige week kwamen er weer nieuwe rollen stof binnen. Uitpakken is altijd wel spannend. Omdat de serie al een paar maanden geleden is besteld, weet ik nooit meer precies hoe die stoffen er ook al weer uit zien. Het is leuk werk om hier direct bundeltjes fat quarters van te snijden.

tentoonstelling

Mijn man en ik zijn net teruggekomen van de 20ste Nationale Patchwork Happening van de Belgische Quilters Vereniging in Edingen in Belgie.
Dit was echt weer een tentoonstelling waar ik onrustig van werd. Zo veel moois gezien dat ik eigenlijk direct naar huis wilde om weer een nieuwe quilt te beginnen. Ik houd van traditioneel werk en dan maakt het mij niet uit of de quilt is uitgewerkt in moderne fleurige, geweven japanse of replica stoffen.
De inrichting en locatie van de tentoonstelling waren heel 'plezant'.
Ik laat wat foto's van quilts zien waar ik jaloers op ben, omdat ik te ongedurig ben om zo een tijdrovend werkstuk te maken.




Het was ook gezellig om weer te praten met die aardige dames (quiltvriendinnen) die ik ken van de jaarlijkse Midweek in Blankenberge.
Onderweg in de auto op langere tochten zetten we altijd een luisterboek op. Deze keer viel onze keus op Het Zwijgen van Maria Zachea van Judith Koelemeijer.

Op het eind wil je dan een omweg maken om niet voor het eind van het boek thuis te komen.