Hoe wij het weekend inluiden.

 Vroeger waren onze kinderen van ons afhankelijk als er iets nieuws geleerd moest worden.
Tegenwoordig komt het steeds vaker voor dat ik hulp nodig heb. Gelukkig staan ze altijd voor mij klaar.
Zo heeft Ellen aangeboden om het blog te "updaten". Daar zeg ik geen nee tegen, want het zou tot in lengte van dagen hetzelfde gebleven zijn. Ze is er gisteren aan begonnen en werkt stug door.

 Ondertussen is mijn zaterdag veel leuker. Eerst natuurlijk met Willem voor de televisie gezeten. Wat is de Sinterklaastijd met een klein jongetje in huis toch gezellig. We hebben natuurlijk alle liedjes meegezongen. We hebben samen in spanning gezeten of de boot wel op tijd zou komen en hoe het nu met de staf zou gaan. Af en toe vond Willem het zo spannend dat hij niet meer durfde te kijken (alleen tussen zijn vingers door) en soms hield hij zijn oren dicht en moest ik later vertellen wat er besproken was. Maar, eind goed, al goed; vanavond moet er natuurlijk een schoen gezet worden.

Om de spanning iets te verlagen zijn we samen appelmoes gaan koken.

Wat is nu fijner dan je zelfgemaakte moes te eten?  Een cadeautje krijgen in je schoen?

Sunbonnet Sue

 We zijn een paar dagen gaan uitwaaien. Het plan was een paar dagen naar een gedeelte van België te gaan waar we nog nooit zijn geweest. Hotel geboekt, niet teveel inpakken en weg waren we.
Maar zoals jullie weten, ben ik verslaafd aan stofjes, draadjes en naalden. Dus stiekem een werkje voorbereid om in de auto iets om handen te hebben. Het eerste stuk van de route kan ik wel dromen. Dus zodra we de grens van Lochem waren gepasseerd, heb ik mijn werkje tevoorschijn gehaald.

 Thuis geknipt en geplakt en nu dus heerlijk festonneren. Echt een werkje voor onderweg.
Na een paar uur rijden kwamen we in een voor ons onbekende omgeving. Sunbonnet Sue werd opgeborgen en we genoten van het uitzicht.

Je gelooft je ogen niet. Toen we in Natuurpark Hoge Venen kwamen, lag daar sneeuw. Wat een prachtig wandelgebied.
Ons hotel lag in het Park. We hadden goede schoenen en waterdichte jassen, dus niets kon ons deren.

 De laatste ochtend om 10 uur was het nog steeds -1 graden. Langzamerhand vertrokken we richting Nederland en het laatste stuk heb ik Sue weer tevoorschijn gehaald. Kijk eens hoeveel er al klaar zijn.

Een berichtje voor de dames die van plan zijn a.s. vrijdagmorgen naar het quiltcafé te komen: Maak Uw mail a.u.b. open voor de nieuwsbrief.